ಮರದ ಮೃಧಂಗ ಭಾರಿಸುತಿತ್ತು

ಮರದ ಮೃಧಂಗ

ಭಾರಿಸುತಿತ್ತು

ತನ್ನೊಳಗಿನ

ಲಾಲಸದೆ

ಚರ್ಮ ಹರಿದರು

ಬಿಡಲೊಲ್ಲದು

ತನ್ನಾಸೆಯ

ಸರಿಗಮದೇ

ಲೋಕ ಕೇಳುವ

ಜಂಜಾಟವಿಲ್ಲ

ಶೃತಿ ಸೇರಿಸುವ

ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಇಲ್ಲ

ಎಲ್ಲರೊಟ್ಟಿಗೆ

ಡಂ ಡಮಿಸುವ

ಶಕ್ತಿಯು ಇಲ್ಲ

ಕತ್ತಲೆಯ

ಕೊಣೆ

ಮೂಲೆ ಮನೆ

ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದವ

ದೆವ್ವ ಮೆಟ್ಟಿದವ

ಪಟ್ಟದೊಂದಿಗೆ

ತುಪ್ಪಕ್ಕನೆ ಊಗಿದ

ಗೊಡೆ ರಂಗು

ಎಲೆ ಅಡಿಕೆ ಸುಣ್ಣ

ಹುಚ್ಚನಿಗಿದ್ದ

ಮನದಾಳದ ನೋವ

ಅರಿತವರ್ಯಾರು

ಬಡಿದು ಉರ ಬಿಡಿಸಿದ

ಈ ಹಾಳು ಜನರು

ಮಡದಿ ಮನಿ ಬಿಟ್ಟಳು

ಮಕ್ಕಳು ಗುಡ್ಸ್ಲ ಬಿಡಿಸಿದರು

ಮಂದಿ ಹುಚ್ಚ ಬಡ್ಡಿ ಮಗ

ಅಂತ ಉರ ಬಿಡಿಸಿದರು

ಇಂತ ಮೃಧಂಗ

ಭಾರಿಸದಿದ್ದರೆ

ನಾ ಬಿಟ್ಟರು

ನನ್ನ ಅಂತರಂಗ

ಬಿಡದು

ಮರದ ಮೃಧಂಗ

ಭಾರಿಸಿತಿತ್ತು

ತನ್ನೊಳಗಿನ

ಲಾಲಸದೆ

ಚರ್ಮ ಹರಿದರು

ಬಿಡಲೊಲ್ಲದು

ತನ್ನಾಸೆಯ

ಸರಿಗಮದೇ

ಸಂಜು